«آنچه که من به انجامش می کوشم، بهره گیری از مبلمان به عنوانِ رسانه ای است تا اندکی پوشیده تر درباره ی ویژگی های عصر دیجیتال سخن بگویم. » این جمله از یکی از خبرسازترین طراحان امروز، کریم رشید نقل شده است؛ هنرمندی با استعدادهای شگرف که می کوشد با دوری گزینی از گذشته و سبکهای تاریخی، با شتابی رعدآسا، دنیای تخیلی ذهنِ پویایش را -که بی شباهت به فیلم های علمی-تخیلی نیست- در عرص هی واقعیت تجسّم بخشد و دنیایی رویایی و احسا س برانگیز بیافریند. رشید دنیای دیجیتال را یکی از محورهای اساسی طراحی خود قرار می دهد و در این رهگذر می کوشد تا با نگرشی چندجانبه، بازتابنده و تحوّل بخشِ عصرِ خویش باشد.
مجله ی آمریکایی تایم، در نوشتاری در سال ۲۰۰۱ با عنوان «شاعر پلاستیک »، کریم رشید را به عنوان مشهورترین طراح صنعتی در کلِ قاره ی آمریکا معرفی می کند و این، افتخاری بزرگ برای یک طراحِ برخاسته از مشرق زمین است. اما نکته اینجاست که رشید، دوران شکل گیری و شکوفایی خود را در غرب سپری کرده است و پرسش اینکه اگر او همچنان در زادگاهِ خویش، در مصر اقامت می گزید، آیا به چنین جایگاهی در عرصه ی طراحی جهانی دست می یافت؟ این سخن، از آن رو اهمیت دارد که در کشور ما نیز، استعدادهای بی همتای طراحی بیشمار است که اگر بستر مناسب برای حمایت از ایده های آنها فراهم شود، هر یک می توانند به دستاوردهایی چشمگیر در عرصه یبین المللی دست یابند.
