انجمن صنفی مبلمان و دکوراسیون انجمن صنفی مبلمان و دکوراسیون
دکتر رامین سمیع‌زاده عضو هیات مدیره و دبیر انجمن مبلمان و دکوراسیون که با دانش و بینش و تجربه‌های ذیقیمت در سیاستگذاری و برگزاری نمایشگاههای حوزه فعالیت خود، کارشناسی صاحب نظر در صنعت نمایشگاهی محسوب می‌شود در گفتگو با «اقتصاد و نمایشگاه» به مناسبت روز جهانی نمایشگاه‌ها، هشدار داده است که اگر بینش به شدت دولتی به صنعت نمایشگاهی جای خود را به حمایت از بخش خصوصی و پاسخگویی در این عرصه ندهد، نمایشگاه‌ها به سمتی خواهند رفت که منافع هر دو گروه برگزار کنندگان و مشارکت‌کنندگان دیگر تأمین نخواهد شد.
این گفتگو پیش روی شماست.
از نظر شما به عنوان یک کارشناس با تجربه شعار «جهانی بیندیشیم و منطقه‌ای عمل کنیم» تا چه حد در صنعت نمایشگاهی ایران تحقق یافته است؟
اصولا صنعت نمایشگاهی ما به نوعی آمیخته شده با بحث های فروشگاهی و به همین جهت ما تعریف دقیقی از صنعت نمایشگاهی در کشور نداریم و با وجود اینکه سایت های متنوعی در حال فعالیت هستند متاسفانه همگی با پارادایم قبلی حاکم بر صنعت نمایشگاهی فعالیت می نمایند. یعنی ما وقتی می گوییم جهانی بیندیشیم باید توجه داشته باشیم یکی از بحث هایی که دنیای امروزی با آن مواجه است قاره ششمی است که قاره دنیای مجازی و فضای سایبری و اینترنتی است که ارتباطات ما در این زمینه در بحث های نمایشگاهی به شکل کامل برقرار نیست. از بحث های آی تی بیس جسته و گریخته استفاده هایی می نماییم ولی واقعیت قضیه این است که استفاده ما چندان مناسب نیست و حتی در دنیای امروز که آی سی تی بسیار پر رنگ است صنعت نمایشگاهی خیلی از آن بهره نمی گیرد و وزنه اصلی بر روی بحث سخت افزاری و فیزیکی است و به شکلی فضای مجازی چندان پررنگ دیده نمی شود.
می‌دانید که در هر زمانی در دنیا ما یک کیبورد جهانی داریم. امروز کیبورد جهانی درهمه حوزه ها که برگ برنده خواهد بود بحث سرویس است. ما در عصری هستیم که بحث تولید محصول با کیفیت و کالای کیفی هنوز جزو مزیت های رقابتی است. ولی این شرط لازمی که شرط کافی اش ارائه توتال سلوشن های سرویس بیس است هنوز محقق نشده است. متاسفانه این اشتباه وجود دارد که تصور می شود سرویس تنها باید به مشتریان ارائه شود در حالی که سرویس باید با شناسایی به تمامی ذی نفعان آن سرویس ها ارائه گردد. به عنوان مثال در صنعت نمایشگاهی ذی نفعان شامل بازدید کنندگان، دولت، غرفه داران و مشارکت کنندگان و شرکت‌ها ی برگزار کننده، سایت داران و تشکل ها و انجمن هاست و همگی باید بهره خاصی از نمایشگاه ببرند و زمانی که بحث اعطای سرویس می شود برای همه باید سرویس تعریف شود. متاسفانه در اکثر نمایشگاه های ما به یک بخشی توجه و بخش های دیگر فراموش می‌شود، برگی برنده است که به هر یک از ذی نفعان بهره ای که نیاز دارند را بدهد، ضمن اینکه همگی باید در راستای یک سند بالا دستی باشند. پس اینکه ما چقدر همگام با دنیا پیش می‌رویم به نظرمن ما به نوعی داریم فاصله می گیریم واگر تجدید نظر نکنیم صنعت نمایشگاهی ما دچار مشکل خواهد شد.
از دیگر نکات قابل تامل اینکه متاسفانه صنعت نمایشگاهی ما به شدت دولتی است. البته بخش‌های غیر خصوصی مختلفی مانند شهرداری هم در این عرصه فعالند. در تمام عرصه های صنعتی در دنیا هر جایی که انحصار بوده آن بخش رشد کافی نداشته، بنابراین مادامی که در برگزاری نمایشگاه ها بخش خصوصی را ساپورت نکنیم و به این بخش امکانات ندهیم این وضعیت را شاهد خواهیم بود. متأسفانه پارادیم و الگوی حاکم بر برگزاری نمایشگاه ها در تمامی سایت ها شامل نمایشگاه بین‌الملی تهران، مصلا ،پارک گفتگو ،شهرآفتاب و شهرستان ها یکی است و این زنگ خطری برای صنعت نمایشگاهی ماست زیرا بخش خصوصی نقش پررنگی ندارد و فضای رقابتی به طور کامل حادث نشده، باید وضع به گونه ای باشد که در این صنعت هیچ کسی از رانت استفاده ننماید و این آفتی است که می تواند لطمه زننده باشد. دولت نیز در راستای حرکت به سمت کوچک سازی با شناسایی بخش های خصوصی قوی و هماهنگ با سیاست‌های دولت باید به این تعامل کمک کند.
کارنامه متولیان و سیاستگذاران این صنعت را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در خصوص کارنامه متولیان، کارنامه قابل قبولی دارند ولی نمره بالایی نگرفته‌اند. البته منظورم تمامی ارکان شامل برگزار کننده ، شرکت هایی که مجری نمایشگاه هستند ،سایت دار و غرفه دار هستند که همگی نمره قبولی می گیرند. ولی نمره بالا نمی گیرند، یکی از علل این عدم توفیق این است که بخش های فعال این حوزه نه تنها با هم ،هم افزایی ندارند بلکه گاهی ناخواسته در جهت تضعیف هم عمل می کنند.
نقش برگزارکنندگان را در مجموعه عوامل نمایشگاهی چگونه می‌بینید؟
در خصوص نقش برگزار کننده مادامی که نگاه ما فرآیندی نیست بحث پاسخگویی کمرنگ می شود. یکی از اشکالات در بخش اجرایی کشور که در صنعت نمایشگاهی هم وجود دارد این است که متاسفانه ما عنصر پاسخگویی در این بخش نداریم و به همین دلیل در طراحی سیستم ها ما ناخواسته در خیلی از بخش ها به نوعی با سیستم بسته ای مواجه هستیم چون نظام پاسخگویی و نظام های اصلاح و بهبود وجود ندارد.
نمایشگاههای بین‌المللی برگزار شده در ایران را چه میزان در جذب مخاطب عام و خاص موفق می‌دانید؟
در خصوص جذب بازدید کننده متاسفانه بازدید کننده خارجی به معنای واقعی نداریم و در خیلی از بخش ها برخی از کارهایمان را برای شو و نمایش متمرکز می نماییم در حالی که منابع کشور را باید به گونه ای صرف نماییم که ارزش افزوده ایجاد نماید و باید از حرکت های نمایشی ،هیجانی وطرح های زود بازده خارج شویم و حرکت های ساختاری ،برنامه محور ، اصولی و منجر به حرکت مولد ایجاد نماییم. در صنعت نمایشگاهی هنوز مقیاسی برای رای گیری نداریم و همه اغلب ابراز به برتر بودن دارند در حالی که هیچ مرجعی برای ارزیابی صحت این مدعا ها نیست .
نهایتا ما به یک تغییر پارادایم در صنعت نمایشگاهی کشور نیازمندیم به دلیل اینکه اگر توجه جدی نشود معتقدم نمایشگاه‌ها به سمتی می روند که حتی منافع مالی برگزار کننده یا ذی نفعان را برآورده نخواهند کرد. نمایشگاهی موفق است که تمامی ارکان نمایشگاهی متناسب با اهداف خود بهره های مادی ،معنوی و اعتباری از آن ببرند که با یک نگاه جامع نگر سیستماتیک همگام با سیاست های دولت و حکومت و با نگاهی هم افزا به سمت اشتغال ، ایجاد ارزش افزوده ، تولید مولد و نگاه صادراتی برود و در عمل نتایج با مکانیزم قابل اندازه‌گیری سنجیده شود.
