ضرورت تغییر مدل های کسب و کار در صنعت مبلمان

با نگاهی به سرنوشت شرکت های نامدار و بزرگ دنیا در یک دهه گذشته، در می یابیم که همه آنها با دگرگونی­های فراوانی رو به رو بوده ­اند. بسیاری از آنان به بازنگری در ساختارهای چندین ساله خود پرداخته،گروهی سیاست ادغام در نامهای تجاری پر­توان­تر را در پیش گرفته و برخی دیگر نیز دست به تعدیل کارکنان و تحولات در منابع انسانی زده ­اند. به هر روی دگرگونی­های ساختاری در اقتصاد دنیا و افزایش و تغییر رویکرد رقابت­ها در عرصه تجارت، بسیاری از شیوه ­های پرکاربرد در اقتصاد سنتی را از میان برده است.
در دنیای کارآفرینی و تجارت، مدل‌های کسب و کار (Business Models) گوناگونی وجود دارند. با افزایش رقابت میان شرکت‌ها، نوآوری یکی از ویژه­ترین ضرورت­های پایداری هر کسب و کاری است. از سوی دیگر، کسب و کارهای پیروز و پابرجا افزون بر دارا بودن یک مدل کسب و کار اثر بخش، در اجرا نیز توانمند هستند، و به همین دلیل نیز شرکت‌های نامدار به دلیل برتری در توانایی‌های فنی از رقیبان خود پیش افتاده اند. پرسشی که پدید می­آید این است که اگرچه هر دو عامل مدل کسب و کار و توانایی­های فنی ارزشمند هستند، با فرض پذیرش نوآوری، کدام یک بر دیگری «برتری» دارد:
پاسخ این پرسش در دنیای پیشرفته­ی اطلاعات این است که نوآوری در مدل کسب و کار در این زمانه­ی پر غوغای گردش اطلاعات، توانمند­تر از نوآوری فنی است، چرا که روشن است: کپی‌کردن مدل کسب و کار برای رقبا دشوارتر از کپی‌کردن نوآوری فنی است.
در روند نهادینه کردن رویکردهای تغییر مدل کسب و کار در زمانه حاضر، انعطاف پذیری، چابکی و خلاقیت در پاسخ گویی به مسأله­های پیش رو از ویژه­ترین داشته­های سازمانی هر نهاد تجاری و بنگاه کسب و کار است. از این رو تأکید بر لزوم نهادینه کردن مدل طراحی آموزشی به عنوان دستگاه مکمل در تغییر مدل تجاری بسیار ارزش یافته و تقریباً در صدر امورمی­نشیند، تا آنجا که شاید بتوان گفت لازمه پذیرش و کارآمدی تغییرات در مدل­های کسب و کار، وارد کردن مدیریت دانش و پیاده سازی مدلی کاربردی، هدفمند، فرآیندگرا و پویا از دانش نزد سازمان خواهد بود.
امروزه شاهد هستیم که در فرآیند تحول نظام­های مدیریت دانش در دنیا ماهیت آموزش­ها به طور فزاینده­ای از رویکرد تأکید بر تولید نیروی انسانی آگاه در سازمان به رویکرد بهبود کارکنان در عملکرد شغلی­شان و حل مسأله­های سازمانی تغییر یافته است و پیرو این رویکرد، طراحی آموزش دیگر یک پروسه­ی سازمان یافته با هدف تولید و برنامه­ریزی دوره­ها نبوده بلکه فرآیندیست عمومی برای کشف نیازها و مسأله­های عملیاتی کارکنان و آفرینش راه حل های مناسب برای پاسخگویی هدفمند، شفاف و محدود به حوزه نیازمندی­های معین. تغییر پیروزمندانه مدل­های کسب و کار در هنر و صنعت مبلمان، امروز در گرو به کار بستن رویکردهای آموزشی پیشرو و هدفمندی­ست که تشکل­های محوری این هنر صنعت با یاری نهادهای توانمند آموزشی در کشور در برنامه پیش روی خود ترسیم کرده و تا دستیابی به همه ظرفیت­های موجود در این حوزه­ی پر­توان و پر­فرصت از صنعت در ایران اسلامی به آن پایبند خواهد بود.
بدیهی است بهبود این شرایط در کوتاه مدت، توسط یک یا دو نهاد به شکل دستوری و دفعتاً امکان­پذیر نبوده، بلکه می­بایست با حرکتی هدفمند، استراتژی محور و با یک عزم ملی و حمایت و درک متقابل تشکل­ها نسبت به آن پرداخت و از طریق برگزاری نشست­ها، کنفرانس­ها و هم­اندیشی­های لازم با همیاری مجریان مجرب و دست اندرکاران مرتبط جهت آسیب شناسی و بررسی فرصت ها و تهدیدهای آن بیش از پیش گام نهاد.
به هر روی، امید و خودباوری،کثرت گرایی و آینده­نگری و بیداری و بی باکی، ارکان اندیشه ست که همواره باکوشش بی جنجال و برنامه­گرایی بزرگان جامعه صنفی هنر و صنعت مبلمان و دکوراسیون، میدانی از کار و امید و همگرایی را فراروی این خانواده بزرگ نهاده است. میدانی که از حریفان و همراهان میهنی تا توانگران و بنگاه های جهانی را به بازی و هم آوردی اصولی و جوانمردانه فرا میخواند و پیشرفت به بار می آورد.
اکنون همه در آستانه هشتمین رویداد بین المللی دکو ایستاده ایم. میدانی که خود “نقش جهانی” ست از هنر و فن، و جشنواره­ای است از دانش و اندیشه و مهربانی، دکو، میهمانی مهر است در چهاردهمین ماه از تقویم خورشیدی این سرزمین.
در این میانه، نگاه های بسیاری به شورای ملی مبلمان و دکوراسیون ایران و صنایع وابسته- که همه ارکان میدان داری را در نام، ساختاری و اختیارات قانونی خود داراست- معطوف گشته است.
امید که این شورا آنچنان که میدان ارزنده دکو را همانند دوره های ششم و هفتم با همت و ذوق و وسواس می­آراید و بر پا میدارد، در راستای فعالیت­های انجام یافته پیشین خود بیش از پیش پا در عرصه های پرچالش تمامی حلقه­های زنجیره تامین به ویژه تولید و صنعت گذاشته و در مسیر تعامل با تمامی مراکز علمی، دانشگاهی، تحقیقاتی و تشکل­ها و ارکان فعال و اثرگذار حوزه مبلمان، دکوراسیون و صنایع وابسته موفق بوده و از عرصه هم­افزا ساختن صنوف و ایجاد همدلی از راه هدایت، حمایت و تقویت دانش و سرمایه­های مادی و معنوی ایشان نیز سربلند و پر افتخار بیرون آید. اکنون جامعه تشکل های حوزه هنر و صنعت مبلمان و دکوراسیون به پشتوانه این همگرایی و هم صدایی در جایگاهی ایستاده است که گرچه زمینه ناسازگار جهانی و زمانه پرآسیب تولید و کارآفرینی در این سرزمین زیان­-هایی را برای او به بار آورده است اما در آستانه مواجهه با شرایط پس از تحریم و با تدبیر و هدایت مدیران متعهد خود با اتکا به تندرستی و نیرومندی بدنه ورزیده این هنر- صنعت خود را از ورطه­های خطر عبور داده و سربلند و پیروز خواهد شد.

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم                 موجیم که آسودگی ما عدم ماست